Woensdagmiddag, 28 maart, trokken we vol goeie moed naar onze straat. Het was mooi lenteweer, de zon scheen volop en we hadden leuke plannen. Maar die plannen zouden al gauw in duigen vallen, bleek even later.
We wilden Zaal 7 als hoofdpunt in ons filmpje, een soort van leuke, alternatieve invalshoek. Dus gingen we beleefd, en met een grote glimlach (we zaten nog steed vol goeie moed) vragen of we misschien eens een kijkje mochten nemen in het theaterzaaltje en er nu of later ook eens mochten komen filmen. Maar de man wist ons te vertellen dat hij zeer gesteld was op zijn privacy en dit dus niet kon toelaten. Daar ging onze enige hoop!!! Even stonden we op de stoep de man te vervloeken. Maar we zijn dan ook geen meiden die de moed snel laten zakken, dus zijn we overgestapt naar ons allereerste plan dat we ooit hadden, met name "de achtergevels".
Wel, gewoon aanbellen en we zouden wel zien. Het eerste huis waar we aanbelden was al een groot succes. Er woonden een vrouw met haar man en ook zagen we hun kleinzoontje (denk ik). We konden meteen binnenkomen en mochten overal filmen waar we maar wilden. We keken dus rond en filmden alsof het een lieve lust was, zoooo mooi!!! Al weken waren we ervan aan het dromen om zo een pracht van een huis eens langs de binnenkant te mogen bezichtigen en nu stonden we daar plots. En die mensen hadden het niet eens "hoog in hunnen bol", zoals we eerst dachten. Nee, ze waren gewoon zoals jij en ik. Ze woonden er al heel lang en vertelden over de oorlog, lieten boeken en foto's zien, vertelden over de nieuwe mensen die er kwamen wonen en hoe die de binnenkant soms kapot maken om het te moderniseren. Uiteindelijk gaf de vrouw ons een boek mee dat we volgende week moeten terugbrengen. Ze zei ons ook in welke huizen er vriendelijke mensen wonen en waar we zeker ook wel binnen zouden mogen.
Op naar het volgende huis dus. Weer een groot succes. Dit huis had zo een leuke bel, dat we er niet van over konden en dit dus zeker een plaatsje in ons filmpje gaan bezorgen. Daarna hebben we nog een huis bezocht en toen zijn we moe en voldaan vertrokken, zodat we volgende week nog wat huizen kunnen doen, een paar mensen wat vragen kunnen stellen voor onze quotes en kunnen beginnen monteren.
Onze invalshoek 'voorgevel vs achtergevel' vinden we best wel origineel en leuk om te doen, nu alle mensen zo goed meewerken. Hier zullen we iets leuks van proberen te maken, maar volgende week zien we wel hoe alles verder verloopt. Volgende week zal ik hier ook meer foto's plaatsen, aangezien ik mijn fototoestel gisteren vergeten was.
Groeties, Steffie
donderdag 29 maart 2007
vrijdag 23 maart 2007
Quinten-Matsijs-Huis
Het Quinten-Matsijs-Huis is verkocht voor zo'n 700 000 euro. Het is één van de mooiste huizen in de Cogels Osylei en felbegeerd. Hierbij verwijs ik naar een filmpje van ATV die dit nieuw brachten toen het net bekend was dat het huis te koop stond. Je kan hier ook een beetje meegenieten van het interieur en de binnenkant van het huis.
Quinten-Matsijs-Huis
Stephanie
Quinten-Matsijs-Huis
Stephanie
Cogels Osylei @ the movies deel 2
Ik heb nog wat meer zoekwerk verricht en vond ook dit nog over onze 'lei' in 'Providence:
"Van alle wijken blijkt Zurenborg de meest fotogenieke. Dat is mede te danken aan de Cogels Osylei, die Alain Resnais uikoos om er Providence op te nemen met onder andere Dirk Bogarde en John Gielgud. Vele straten van Zurenborg hebben nog een homogeen karakter, wat handig is voor tijdevocaties. André Delvaux gebruikte de Lange Altaarstraat en omgeving als achtergrond voor het oorlogsdrama Een vrouw tussen hond en wolf, naar een script van Ivo Michiels. "
uit de Gazet van Antwerpen van 8 december 2001
Dat zou eventueel nog interessant zijn voor ons video product: over schakelen van beelden van de Cogels Osylei uit deze film naar de 'lei' vandaag, in het echte leven. Het zou een ander publiek aantrekken, een publiek dat meer interesse heeft in film.
Het is maar een idee en kan dus nog alle richtingen uitgaan.
Griet
"Van alle wijken blijkt Zurenborg de meest fotogenieke. Dat is mede te danken aan de Cogels Osylei, die Alain Resnais uikoos om er Providence op te nemen met onder andere Dirk Bogarde en John Gielgud. Vele straten van Zurenborg hebben nog een homogeen karakter, wat handig is voor tijdevocaties. André Delvaux gebruikte de Lange Altaarstraat en omgeving als achtergrond voor het oorlogsdrama Een vrouw tussen hond en wolf, naar een script van Ivo Michiels. "
uit de Gazet van Antwerpen van 8 december 2001
Dat zou eventueel nog interessant zijn voor ons video product: over schakelen van beelden van de Cogels Osylei uit deze film naar de 'lei' vandaag, in het echte leven. Het zou een ander publiek aantrekken, een publiek dat meer interesse heeft in film.
Het is maar een idee en kan dus nog alle richtingen uitgaan.
Griet
Zen meditatie in de Cogels Osylei
Zen Meester Seungh Sahn was de eerste Meditatie Meester die het Koreaanse Zen Boeddhisme onderrichte bij ons, het Westen. Ooit zei hij dit:
"Diep in de bergen slaat een monnik op de grote tempelbel. Je hoort ze trillen in de ochtendlucht, en al je gedachten verdwijnen uit je geest. Je bent niets, en er is niets dat je niet bent. Er is enkel het geluid van de klok, dat het hele universum vult.Het is lente. Je ziet de bloemen bloeien. De vlinders vliegen er rond. Je hoort de vogels zingen. Je ademt de warme lucht in. En je geest is enkel 'lente'.Je bezoekt de Niagara en neemt een boot tot juist onder de waterval. Het water buldert vóór jou en rond jou en in jou, en plots roep je: 'JAAAAAAAAAAAAAA!!!'Bij al die ervaringen zijn binnen en buiten één geheel geworden. Dat is de Zen geest. Hierbij is je geest zo helder als de ruimte van het heelal.Helder als de ruimte betekent zo helder als een spiegel. Wanneer wit komt, wit ... Wanneer rood komt, rood ...Maar er is nog één stap meer nodig. Hoe functioneert je geest in het dagelijks leven. Wanneer iemand honger heeft, is het weerspiegelen van honger niet genoeg. Je moet hem eten geven! Dit heet correcte situatie, correcte relatie en correcte functie.Wanneer je dit in je leven kan inbouwen, kan je op elke situatie correct inspelen."
In de Cogels Osylei krijg je de kans om een meditatiesessie bij te wonen, die gebaseerd is op de aanwijzingen van deze oude meester. Over de hele wereld staan mensen in contact met elkaar door deze techniek, die ook wel de Kwan Um Zen School wordt genoemd.
Zen Meester Seungh Sahn was de stichter van de Kwan Um Zen School. In 1949 kreeg deze meester een transmissie van Zen Meester Ko Bong, die op dat ogenblik één van de briljantste Zen Meesters in Korea was. In 1972 stichtte hij de Kwan Um Zen School in de Verenigde Staten, zo wou hij Zen training aanbieden aan leken en monnikken in het Westen. Vandaag zijn deze scholen over de hele wereld verspreid.
De techniek zelf is gebaseerd op zittend mediteren, zingen, buigen en kong-an training. Dit aan de hand van de formele studie van sutra's.
Wil je graag eens deelnemen aan zo'n sessie?
De meditatiesessies gaan door op woensdagavond van halfnegen tot tien uur. Het is te doen in de Cogels Osylei 20 in Berschem.
Als je meer info wil vragen dan kan je een mailtje sturen naar hildevets@scarlet.be en haar telefoonnummer is 0496/381413
Stephanie
Cogels Osylei @ the movies deel 1
Nog iets dat fijn is om weten rond de Cogels Osylei:
De straat is decor geweest in de film 'Providence' (met o.a. Dirk Bogaarde) Ik heb een beetje opzoekwerk verricht en gevonden dat de film gaat over een zieke romancier die tussen waken en slapen fantasieën en dromen beleeft. De film gaat over de dunne grens tussen de realiteit en het imaginaire. Wat het nog leuker maakt is dat de film dit jaar precier 30 jaar geleden uitkwam.
Hier het citaat dat me meer deed zoeken op het wereld wijde net:
"Ik was het trouwens die Alain Resnais indertijd met de wijk liet kennismaken. Hij was zo onder de indruk van het oppervlakkige en het eclectische karakter ervan, dat hij er meteen het decor van maakte voor zijn film Providence , met Dirk Bogarde."
Het komt van Harry Kümel, uit de Knack van 20 april 2005
Griet
De straat is decor geweest in de film 'Providence' (met o.a. Dirk Bogaarde) Ik heb een beetje opzoekwerk verricht en gevonden dat de film gaat over een zieke romancier die tussen waken en slapen fantasieën en dromen beleeft. De film gaat over de dunne grens tussen de realiteit en het imaginaire. Wat het nog leuker maakt is dat de film dit jaar precier 30 jaar geleden uitkwam.
Hier het citaat dat me meer deed zoeken op het wereld wijde net:
"Ik was het trouwens die Alain Resnais indertijd met de wijk liet kennismaken. Hij was zo onder de indruk van het oppervlakkige en het eclectische karakter ervan, dat hij er meteen het decor van maakte voor zijn film Providence , met Dirk Bogarde."
Het komt van Harry Kümel, uit de Knack van 20 april 2005
Griet
Liefdesverhaal van de eeuw
Om een idee te geven van wat zaal 7 dit jaar al passeerde:
zo
28.01.07
LIEFDESVERHAAL VAN DE EEUWVan Märta Tikkanen
Antwerpen-Berchem, Zaal 7, 15u00Cogels-Osylei 73Reservaties: 03 236 57 17mailto:17schillemans.marc@pandora.be
Synopsis: In de autobiografische trilogie van de Finse schrijver en beeldend kunstenaar, Henrik Tikkanen (1924-1984), staan zijn alcoholisme en seksuele uitspattingen centraal, maar hij geeft er tevens zijn visie op zijn huwelijk met Märta. Märta zelf, geboren in 1935, is moeder van vier kinderen en één van de meest gerenommeerde levende Finse auteurs. Haar liefdesverhaal is het resultaat van een lange reeks nachtelijke ontboezemingen, aanvankelijk zonder enige gedachte aan publicatie op papier gezet. Vrouwen uit de Scandinavische landen hebben haar ervoor bekroond met een alternatieve literatuurprijs (de jaarlijkse door de Noorse Raad uitgereikte literatuurprijs is in zeventien jaar nog nooit aan een vrouw toegekend).
In een uitgezuiverde, helder transparante taal verzamelt Märta de flarden van haar leven met de man van wie zij ondanks alles onvoorwaardelijk houdt. Haar in 1975 verschenen roman "Män kan inte valdtas" ("Mannen kunnen niet verkracht worden") is inmiddels verfilmd en in het Engels vertaald. De vrouwelijke hoofdpersoon van dit boek koestert het ideaal dat mensen naast elkaar zullen leren leven, zonder dat iemand slaaf of onderdrukker hoeft te zijn; een ideaal dat bij de schrijfster van "Het liefdesverhaal van de eeuw" is uitgegroeid tot een noodkreet.
Griet
zo
28.01.07
LIEFDESVERHAAL VAN DE EEUWVan Märta Tikkanen
Antwerpen-Berchem, Zaal 7, 15u00Cogels-Osylei 73Reservaties: 03 236 57 17mailto:17schillemans.marc@pandora.be
Synopsis: In de autobiografische trilogie van de Finse schrijver en beeldend kunstenaar, Henrik Tikkanen (1924-1984), staan zijn alcoholisme en seksuele uitspattingen centraal, maar hij geeft er tevens zijn visie op zijn huwelijk met Märta. Märta zelf, geboren in 1935, is moeder van vier kinderen en één van de meest gerenommeerde levende Finse auteurs. Haar liefdesverhaal is het resultaat van een lange reeks nachtelijke ontboezemingen, aanvankelijk zonder enige gedachte aan publicatie op papier gezet. Vrouwen uit de Scandinavische landen hebben haar ervoor bekroond met een alternatieve literatuurprijs (de jaarlijkse door de Noorse Raad uitgereikte literatuurprijs is in zeventien jaar nog nooit aan een vrouw toegekend).
In een uitgezuiverde, helder transparante taal verzamelt Märta de flarden van haar leven met de man van wie zij ondanks alles onvoorwaardelijk houdt. Haar in 1975 verschenen roman "Män kan inte valdtas" ("Mannen kunnen niet verkracht worden") is inmiddels verfilmd en in het Engels vertaald. De vrouwelijke hoofdpersoon van dit boek koestert het ideaal dat mensen naast elkaar zullen leren leven, zonder dat iemand slaaf of onderdrukker hoeft te zijn; een ideaal dat bij de schrijfster van "Het liefdesverhaal van de eeuw" is uitgegroeid tot een noodkreet.
Griet
Doorsnee gezin dat woning in de Cogels Osylei renoveert
Een doorsnee gezin kocht een huis in de befaamde Cogels Osylei. Ze twijfelden eerst nog, maar toen het huis maar in hun hoofd bleef rondspoken en ze het idee niet konden loslaten, hebben ze de grote stap gewaagd en het huis gekocht. Het was in zeer slechte staat en nu, na zeven jaar, zijn de verbouwingswerken bijna ten einde en kunnen ze bijna ten volle genieten van hun inspanningen en wat die hebben opgeleverd.
Het artikel voeg ik hierbij en onderaan staat een mailadres voor contact. Misschien kunnen we deze mensen vragen om wat meer te vertellen en kunnen zij nog beelden laten zien over hoe het in het begin was.
Het huis dat bleef hangen
Een huis op de Cogels-Osylei?
Hugo Kinnaer en zijn echtgenote Caro Pöckhoff hadden dezelfde reactie als waarschijnlijk iedere modale burger toen de makelaar hen de woning signaleerde: ,,Dat kunnen wij nooit betalen.''
Maar het huis liet hen niet los. Zeven jaar na het eerste bezoek is de renovatie bijna afgerond. Zelfs niet-Antwerpenaren kennen de architecturale kwaliteiten van de Cogels-Osylei in Berchem. Een pareltje van art nouveau en eclectisme, waar fiere burgerhuizen om de aandacht vechten en elkaar met hun bijzonderheden de loef proberen af te steken. En waar wonen niet voor iedereen is weggelegd.
,,Dat dachten wij ook'', zegt architect Hugo Kinnaer van bureau Biecorff cv in Antwerpen. ,,We kwamen kijken voor de grap. Omdat we wel op zoek waren naar een woning in de stad en omdat we wel eens wilden weten hoe zo'n huis op de Cogels-Osylei er vanbinnen uitziet. Mijn vrouw Caro heeft tijdens dat eerste bezoek zelfs de bovenverdieping niet bezocht.''
Maar het huis, hoewel in slechte staat, liet hen niet los. Het licht, de tuin en de buurt betoverden het echtpaar in die mate, dat ze na enkele maanden weer contact opnamen met de eigenares. ,,Het huis had drie jaar te koop gestaan'', vertelt Kinnaer. ,,We belden op het juiste moment, want eindelijk bleek ze bereid om de prijs te laten zakken. Achteraf gezien, hebben we best wel een risico genomen. We hebben gekocht zonder er goed over na te denken en zonder de rekening te maken.'' Langzaam maar zekerZeven jaar geleden was dat. Sindsdien hebben de bewoners hard in het huis gewerkt. ,,De woning was in slechte staat'', zegt Kinnaer. ,,Ik denk dat ze ook daarom moeilijk verkocht raakte. De tuin was een ramp. Achteraan waren veranda's en plastieken hokjes bijgebouwd. Er waren wanden en deuren waar er helemaal geen moesten staan. En alles was donker en oud. Ooit moet de woning zelfs zijn opgesplitst in twee appartementen.''
De renovatie was een proces van lange adem. De bewoners wilden veel zelf doen en dat kost natuurlijk tijd. Bovendien wilden ze niet overhaast te werk gaan. De twee bovenste verdiepingen kwamen eerst aan de beurt. Met een badkamer, keuken en vijf slaapkamers boden ze genoeg ruimte om als tijdelijke woonst te dienen. Terwijl het gezin boven woonde, werd de benedenverdieping verbouwd. In de plaats van de koterijen kwam een uitgepuurde hedendaagse achtergevel met veel glas. Ook het sous-sol werd bij de renovatie betrokken. Een brede betonnen trap leidt vanaf het terras naar beneden, waar een keramiekatelier werd ingericht. De renovatie gebeurde met het grootste respect voor het verleden. ,,Wat er nog was, hebben we behouden en hersteld'', zegt Kinnaer. ,,Voor de nieuwe toevoegingen hebben we resoluut gekozen voor een hedendaagse architectuurtaal.'' Dat levert interessante contrasten op, zoals aan de achtergevel tussen het eigentijdse schrijnwerk in staal en de originele dubbele deur die vanuit de eethoek naar de tuin leidt; of in de leefruimte, waar het minimalistische interieur contrasteert met de barokke mozaïekvloer in de eetplaats. De keuken ligt aan de tuinkant. De jaren zestig keukenkastjes werden gerecupereerd uit de bestaande keuken. Donkergrijs geschilderd en gecombineerd met het natuurstenen werkblad en de aluminium toestellen vormen ze een knappe en praktische kookplek. Dakterras
Op de eerste verdieping liggen een bureau, de badkamer en de slaapkamers van ouders en kinderen. Een deel van de wand tussen beide kamers kan worden opengedraaid. Dat was handig toen de kinderen kleiner waren. Nu ze iets ouder worden - acht en elf jaar - willen ze graag hun eigen terrein. Binnenkort verhuizen ze naar de tweede verdieping en wordt de huidige kinderkamer de dressing van de ouders. Vanuit de ouderslaapkamer kun je op het prachtige houten dakterras. Te warm in de zomer, maar ideaal om van het voor- en najaarszonnetje te genieten. Op het terras staat ook de badkamer, waar vooral hout en natuursteen werden gebruikt. Vanuit het verzonken bad kun je in alle privacy van de omgeving genieten. In de kinderbadkamer op de tweede verdieping werd, met een art nouveau wastafel en oude radiatoren, meer de authentieke sfeer behouden. Zeven jaar na aanvang zijn de werken ongeveer ten einde. Meer dan ooit beseffen de bewoners dat ze hun droomhuis hebben gevonden. Info: hugo.kinnaer@biecorff.be
Annelies RUTTEN, door foto's Yvan DE SAEDELEER03/04/2004
Stephanie
Het artikel voeg ik hierbij en onderaan staat een mailadres voor contact. Misschien kunnen we deze mensen vragen om wat meer te vertellen en kunnen zij nog beelden laten zien over hoe het in het begin was.
Het huis dat bleef hangen
Echtpaar met twee kinderen renoveert woning op Antwerpse Cogels-Osylei
Een huis op de Cogels-Osylei?
Hugo Kinnaer en zijn echtgenote Caro Pöckhoff hadden dezelfde reactie als waarschijnlijk iedere modale burger toen de makelaar hen de woning signaleerde: ,,Dat kunnen wij nooit betalen.''
Maar het huis liet hen niet los. Zeven jaar na het eerste bezoek is de renovatie bijna afgerond. Zelfs niet-Antwerpenaren kennen de architecturale kwaliteiten van de Cogels-Osylei in Berchem. Een pareltje van art nouveau en eclectisme, waar fiere burgerhuizen om de aandacht vechten en elkaar met hun bijzonderheden de loef proberen af te steken. En waar wonen niet voor iedereen is weggelegd.
,,Dat dachten wij ook'', zegt architect Hugo Kinnaer van bureau Biecorff cv in Antwerpen. ,,We kwamen kijken voor de grap. Omdat we wel op zoek waren naar een woning in de stad en omdat we wel eens wilden weten hoe zo'n huis op de Cogels-Osylei er vanbinnen uitziet. Mijn vrouw Caro heeft tijdens dat eerste bezoek zelfs de bovenverdieping niet bezocht.''
Maar het huis, hoewel in slechte staat, liet hen niet los. Het licht, de tuin en de buurt betoverden het echtpaar in die mate, dat ze na enkele maanden weer contact opnamen met de eigenares. ,,Het huis had drie jaar te koop gestaan'', vertelt Kinnaer. ,,We belden op het juiste moment, want eindelijk bleek ze bereid om de prijs te laten zakken. Achteraf gezien, hebben we best wel een risico genomen. We hebben gekocht zonder er goed over na te denken en zonder de rekening te maken.'' Langzaam maar zekerZeven jaar geleden was dat. Sindsdien hebben de bewoners hard in het huis gewerkt. ,,De woning was in slechte staat'', zegt Kinnaer. ,,Ik denk dat ze ook daarom moeilijk verkocht raakte. De tuin was een ramp. Achteraan waren veranda's en plastieken hokjes bijgebouwd. Er waren wanden en deuren waar er helemaal geen moesten staan. En alles was donker en oud. Ooit moet de woning zelfs zijn opgesplitst in twee appartementen.''
De renovatie was een proces van lange adem. De bewoners wilden veel zelf doen en dat kost natuurlijk tijd. Bovendien wilden ze niet overhaast te werk gaan. De twee bovenste verdiepingen kwamen eerst aan de beurt. Met een badkamer, keuken en vijf slaapkamers boden ze genoeg ruimte om als tijdelijke woonst te dienen. Terwijl het gezin boven woonde, werd de benedenverdieping verbouwd. In de plaats van de koterijen kwam een uitgepuurde hedendaagse achtergevel met veel glas. Ook het sous-sol werd bij de renovatie betrokken. Een brede betonnen trap leidt vanaf het terras naar beneden, waar een keramiekatelier werd ingericht. De renovatie gebeurde met het grootste respect voor het verleden. ,,Wat er nog was, hebben we behouden en hersteld'', zegt Kinnaer. ,,Voor de nieuwe toevoegingen hebben we resoluut gekozen voor een hedendaagse architectuurtaal.'' Dat levert interessante contrasten op, zoals aan de achtergevel tussen het eigentijdse schrijnwerk in staal en de originele dubbele deur die vanuit de eethoek naar de tuin leidt; of in de leefruimte, waar het minimalistische interieur contrasteert met de barokke mozaïekvloer in de eetplaats. De keuken ligt aan de tuinkant. De jaren zestig keukenkastjes werden gerecupereerd uit de bestaande keuken. Donkergrijs geschilderd en gecombineerd met het natuurstenen werkblad en de aluminium toestellen vormen ze een knappe en praktische kookplek. Dakterras
Op de eerste verdieping liggen een bureau, de badkamer en de slaapkamers van ouders en kinderen. Een deel van de wand tussen beide kamers kan worden opengedraaid. Dat was handig toen de kinderen kleiner waren. Nu ze iets ouder worden - acht en elf jaar - willen ze graag hun eigen terrein. Binnenkort verhuizen ze naar de tweede verdieping en wordt de huidige kinderkamer de dressing van de ouders. Vanuit de ouderslaapkamer kun je op het prachtige houten dakterras. Te warm in de zomer, maar ideaal om van het voor- en najaarszonnetje te genieten. Op het terras staat ook de badkamer, waar vooral hout en natuursteen werden gebruikt. Vanuit het verzonken bad kun je in alle privacy van de omgeving genieten. In de kinderbadkamer op de tweede verdieping werd, met een art nouveau wastafel en oude radiatoren, meer de authentieke sfeer behouden. Zeven jaar na aanvang zijn de werken ongeveer ten einde. Meer dan ooit beseffen de bewoners dat ze hun droomhuis hebben gevonden. Info: hugo.kinnaer@biecorff.be
Annelies RUTTEN, door foto's Yvan DE SAEDELEER03/04/2004
Stephanie
dinsdag 20 maart 2007
theater Cogels Osylei
Zaal 7
Adres en contactinfo
Cogels-Osylei 732600 Berchem (Antwerpen)Belgie Stratenplan van de locatie
-->
Openingsdagen en -uren
Ma-Zo: Open
Het theater in de Cogels Osylei heet 'Zaal 7' en er wordt regelmatig toneel gespeeld en theater georganiseerd. Ik denk dat er langsgaan de beste oplossing is, want een telefoonnummer vind ik niet direct.
Groeties, Steffie
Adres en contactinfo
Cogels-Osylei 732600 Berchem (Antwerpen)Belgie Stratenplan van de locatie
-->
Openingsdagen en -uren
Ma-Zo: Open
Het theater in de Cogels Osylei heet 'Zaal 7' en er wordt regelmatig toneel gespeeld en theater georganiseerd. Ik denk dat er langsgaan de beste oplossing is, want een telefoonnummer vind ik niet direct.
Groeties, Steffie
zondag 18 maart 2007
Belgium View
Zeer interessante site met mooie foto's: klik
Je moet dan klikken op het bolletje van de Zurenborg wijk en dan kan je informatie vinden over de meest in het oog springende woningen van de Cogels Osylei.
groetjes Griet!!
Je moet dan klikken op het bolletje van de Zurenborg wijk en dan kan je informatie vinden over de meest in het oog springende woningen van de Cogels Osylei.
groetjes Griet!!
Bwards
Ik weet niet of jullie al gehoord hebben van de Bwards. Daarover stond vandaag (18 maart) een bericht in de krant. Op 23 maart worden in Het Paleis in Antwerpen de Bwards gehouden. Hier worden awards uitgereikt voor de beste blogs. Toen het magazine Clickx verkiezingen hield voor de beste Belgische sites ontdekte Jeroen De Cock dat daar veel grote Belgische blogs op ontbraken. Hij zette daarom een alternatief op poten: 6 weken lang konden fervente bloggers en hun fans stemmen uitbrengen op hun favorieten. Uit die verzameling worden op 23 maart de winnaar bekend gemaakt. Dit zal niet online gebeuren maar via een grote blog-party. Zo kunnen fans en andere bloggers elkaar eens in real life ontmoeten.
Meer informatie kan je vinden op bward.carreconfituur.be
(bron: De Standaard online; 18 maart 2007)
Meer informatie kan je vinden op bward.carreconfituur.be
(bron: De Standaard online; 18 maart 2007)
zaterdag 17 maart 2007
straatinterviews voor mevrouw Mermans
Genietend van het mooie weer, ziet vrolijke Griet het duidelijk zitten om, vaak geïrriteerde voorbijgangers, enkele vragen te stellen.
vrijdag 16 maart 2007
bweeeeeeeiiiiiiiiiiiiiirrrrrrrk
Heeeeeeeeelemaal gefrustreerd!!! Ik heb alle foto's er eindelijk op gekregen, na lang gesukkel. Maar je kan zo twee dingen kiezen en ik heb het bovenste genomen en nu verschijnt da blijkbaar op een andere blog ofzo?? Ik snap er niks van, maar ga nu nimmer opnieuw beginnen, kzalt volgende week nog wel eens proberen. Maar in ieder geval, als jullie inloggen en de bovenste 'view blog' nemen, dan kan je de foto's dus al zien e :-) Damn, skynetblogs is toch en pak gemakkelijker, ofwel ben ik gewoon een sukkeltje. Maja, moeilijk ga ook e, zoals ze zeggen.
Dooooeeeehhhhoooooooeeeeei, zoewnie steffie xxx
Dooooeeeehhhhoooooooeeeeei, zoewnie steffie xxx
vrijdag 9 maart 2007
poëzie
Thuis door Herman De coninck
Ik kijk naar buiten, naar het uitzichtloze
dat nu stilaan mijn uitzicht is geworden:
een klimroos zonder rozen, verdorde
dingen, een doos koude bij mekaar
gebeden zijn op alle takken, de oude
klare mare van de winter, alles is helder
niets. Een tuin vol mist. Vastgevroren
verleden. En een nergens willen thuishoren
dat hier wil blijven. Ik. Jij. En een
verloren zijn dat makkelijk te vinden is:
Berchem, Cogels - Osylei.
Ik kijk naar buiten, naar het uitzichtloze
dat nu stilaan mijn uitzicht is geworden:
een klimroos zonder rozen, verdorde
dingen, een doos koude bij mekaar
gebeden zijn op alle takken, de oude
klare mare van de winter, alles is helder
niets. Een tuin vol mist. Vastgevroren
verleden. En een nergens willen thuishoren
dat hier wil blijven. Ik. Jij. En een
verloren zijn dat makkelijk te vinden is:
Berchem, Cogels - Osylei.
wandeling Zurenborg
Mensen die geïnteresseerd zijn in Art Nouveau en neovlaamse Renaissance, moeten zeker een wandeling maken door de buurt Zurenborg, met als hoogtepunt de Cogels Osylei. Op onderstaande link vind je een site die je door de wandeling heen begeleidt: http://users.telenet.be/adagio/wandelin.htm
Ook bij de dienst toerisme van de stad Antwerpen kan je een brochure kopen voor slechts €1,50 waarin 2 wandelingen in de Zurenborg-buurt beschreven staan.
Ook bij de dienst toerisme van de stad Antwerpen kan je een brochure kopen voor slechts €1,50 waarin 2 wandelingen in de Zurenborg-buurt beschreven staan.
vrijdag 2 maart 2007
Finally
Na lang wachten is onze blog dan toch actief! Pfjieuw
Maak je klaar om samen met ons je onder te dompelen in de oase van de Cogels Osylei...
Greetz, Jill
Maak je klaar om samen met ons je onder te dompelen in de oase van de Cogels Osylei...
Greetz, Jill
Abonneren op:
Posts (Atom)
