gedaan!

Na dagen van 's morgens tot 's avonds achter de pc in het EMI te zitten, is ons product eindelijk af. Dinsdag 15 mei vonden we dat het welletjes was geweest, we hebben hard doorgewerkt en het was die dag dan ook af. Met trots verlieten we het EMI en we keken niet meer achterom:-). We willen toch ook nog even Inge en de Marc bedanken voor hun steun tijdens al onze problemen. Ook al stonden we om de vijf minuten aan de balie, ze zijn ons altijd met een glimlach verder blijven helpen.

Nu kruip ik achter mijn boeken voor de volgende maand en ik hoop dat we beloond zullen worden voor ons harde labeur.

Stephanie

Het extravagantste art nouveau huis in Brussel lijkt verdacht veel op het Quinten Matsijs huis in De Cogels Osylei! De architect van het Quinten Matsijshuis, J. De Weerdt, heeft zich dan ook laten inspireren door de gevel van de Saint-Cyr. Klik op de afbeelding om het artikel te lezen. Het artikel verscheen op dinsdag 10 april in De Morgen.

Quinten Matsijs huis, Cogels Osylei

Saint-Cyr in Brussel

Jill

Wist je dat...tris

...de huizengroep 'Euterpia', waar het restaurant 'Euterpia' gevestigd is én onze radiorespondent Marc Tombeur (zie vorige posts) woont, verwijst naar de muze van de muziek? Zij pronkt op een zuil naast de tuinportiek. Helemaal vanboven heeft het gebouw een tempeltje met vier korven waar vuur kan worden ontstoken ter ere van de goden. Op de klink van de voordeur zie je een olympische fakkel.

Op de foto zie je het tempeltje en onze goude Euterpia schitteren in de zon.

Griet

Bravo voor Cogels Osy!!!!

In een forum van skynetcrapercity is een topic geopend waarin bezoekers kunnen stemmen op hun mooist Art Nouveau gebouw uit Antwerpen. Van de 10 genomineerde huizen staan er maar liefst 4 in de Cogels Osylei!! Dat is meer dan een applausje waard, en bevestigt nogmaals hoe trots we mogen zijn op 'onze straat!'

Zeker een bezoekje waard! Niet alleen om op foto's de mooiste Art Nouveau pareltjes te bewonderen, maar ook om uw stem uit te brengen...op een Cogels Osy-gebouw uiteraard!!

Griet

Wist je dat.... bis

...waar nu het hedendaagse gebouw van architecte C. Conix staat, vroeger 'Villa Mercurius' stond? Het statige gebouw met Romeinse zuilen en een koepelvormig dak was van architect J. Bascourt. Hij tekende o.a. ook 'De Morgenster', ook gelegen in de Cogels Osylei, en 'De 4 jaargetijden' die je wat verder in de Zurenborg wijk kan vinden.
Er wordt zelfs gefluisterd dat Mercurius elders werd heropgebouwd.... We weten alleen (nog) niet waar.

Griet

Radioreportage

Onze radioreportage begint stilaan vorm te krijgen. Dat moet wel, nu we de adem van de deadline in onze nek beginnen te voelen... Onze reportage is een samenvatting van een gesprek dat ik heb gehad met Marc Tombeur, een zeer aangename man die eigenaar is van het exclusieve restaurant Euterpia in de Generaal Capiaumontstraat in Berchem (een zijstraat van de Cogels Osylei). Hij vertelt over de hypocrisie van de overheid, die oorspronkelijk de huizen in de Cogels Osylei wilde afbreken, maar nu doet alsof ze de huizen heeft gered. Hij bevestigt het verhaal van de leeuwen die in de tuin leefden van een van de oude bewoners. Al hoeven we er ons toch geen spannende verhalen bij voor te stellen, want de leeuwen bleken niet meer dan afgedankte, oude versleten dieren te zijn.

Jill

Wist je dat

In de jaren '70 was het helemaal niet "cool" om een huis te kopen in de Cogels Osylei. Op de nu beschermde herenhuizen werd zwaar neergekeken. En mensen die een huis kochten werden door hun omgeving gek verklaard. (Oh, mama, waarom heb jij daar toch geen huis gekocht!) De prijzen van de huizen toen lagen rond de 2 à 3 miljoen Belgische frank (50 000 - 75 000 euro) en lopen vandaag de dag op tot zo'n 750 000 euro. Maar liefst 10 keer zo veel!

Jill

opnieuw filmen

Toen bekeek mevrouw Mermans onze beelden en zag dat het niet goed was. Voor ons als het ware een domper, vooral omdat we bij onszelf besloten hadden dat onze beelden toch wel geslaagd waren en dat we tevreden konden zijn met het resultaat. Dat bleek bij nader inzien dus niet zo te zijn. Vier uur monteren voor niets geweest. Maar we mogen niet bij de pakken blijven zitten en ons niet laten demotiveren. Al bij al kent mevrouw Mermans er natuurlijk wel meer van dan ons en wil ze ons alleen helpen.

Dus besloten we naar haar wijze raad te luisteren en het nog eens te proberen, maar dan met de tips van onze lectoren in het achterhoofd. Maandagnamiddag trokken Griet en ik er dus opnieuw op uit terwijl Jill ijverig in het duffe EMI bleef om ons radioproduct te monteren. In de Cogels Osylei zagen we, dachten we en filmden we alsof het een ware lust was. We lachten, we grapten, we amuseerden ons zoals het een toekomstige journalist met liefde voor het vak betaamt. Jammer genoeg vergeten we telkens weer ons fototoestel om hier leuke plaatjes bij te zetten.

Woensdagnamiddag, terwijl de zomerzon zich uitleefde en ons een lekker bruin velletje bezorgde, hesen Jill en ik ons naar boven om te gaan monteren. Griet zat ondertussen te wachten op het uur van de waarheid bij meneer Van Doninck, die besloot haar een 15 te geven omdat ze het toneelstuk en de musea goed vond. Danku meneer Van Doninck :-)
Om drie uur besloten Jill en ik dat het welletjes was geweest en dat we ons wel weer tussen de levende bakkende zielen konden gaan begeven op de buitenagora.

Dat was dat dan voor deze week. Volgende week woensdag zal Griet haar best doen in het EMI terwijl ik Jill de oren van haar hoofd zaag over mijn lief die dan elk moment voor mijn neus kan staan na zeven maanden verdwenen te zijn geweest. Hopelijk is meneer Van Doninck ons dan gunstig gezind. Volgende week dus meer nieuws...

Groetjes, Steffie