opnieuw filmen

Toen bekeek mevrouw Mermans onze beelden en zag dat het niet goed was. Voor ons als het ware een domper, vooral omdat we bij onszelf besloten hadden dat onze beelden toch wel geslaagd waren en dat we tevreden konden zijn met het resultaat. Dat bleek bij nader inzien dus niet zo te zijn. Vier uur monteren voor niets geweest. Maar we mogen niet bij de pakken blijven zitten en ons niet laten demotiveren. Al bij al kent mevrouw Mermans er natuurlijk wel meer van dan ons en wil ze ons alleen helpen.

Dus besloten we naar haar wijze raad te luisteren en het nog eens te proberen, maar dan met de tips van onze lectoren in het achterhoofd. Maandagnamiddag trokken Griet en ik er dus opnieuw op uit terwijl Jill ijverig in het duffe EMI bleef om ons radioproduct te monteren. In de Cogels Osylei zagen we, dachten we en filmden we alsof het een ware lust was. We lachten, we grapten, we amuseerden ons zoals het een toekomstige journalist met liefde voor het vak betaamt. Jammer genoeg vergeten we telkens weer ons fototoestel om hier leuke plaatjes bij te zetten.

Woensdagnamiddag, terwijl de zomerzon zich uitleefde en ons een lekker bruin velletje bezorgde, hesen Jill en ik ons naar boven om te gaan monteren. Griet zat ondertussen te wachten op het uur van de waarheid bij meneer Van Doninck, die besloot haar een 15 te geven omdat ze het toneelstuk en de musea goed vond. Danku meneer Van Doninck :-)
Om drie uur besloten Jill en ik dat het welletjes was geweest en dat we ons wel weer tussen de levende bakkende zielen konden gaan begeven op de buitenagora.

Dat was dat dan voor deze week. Volgende week woensdag zal Griet haar best doen in het EMI terwijl ik Jill de oren van haar hoofd zaag over mijn lief die dan elk moment voor mijn neus kan staan na zeven maanden verdwenen te zijn geweest. Hopelijk is meneer Van Doninck ons dan gunstig gezind. Volgende week dus meer nieuws...

Groetjes, Steffie